In de afgelopen weken verschenen alarmerende berichten in de media: een groot deel van de jongeren loopt tegen de rand van een burn-out aan. Een deel van hen is al over de rand gekieperd en kan geen zin meer in de dagen zien. Het raakt me dat juist jongeren in de mooiste tijd van hun leven, zo kunnen vastlopen. Nog meer raakt het me als die jongeren daarbij vertellen dat ze vaak van ouderen het gevoel krijgen een probleem te hebben of te zijn in deze crisis. Een meisje zei: ‘Heel lang kregen wij te horen dat wij de oorzaak van de besmettingen zijn, terwijl ik ook mijn best heb gedaan om me aan de maatregelen te houden.’

Vorige week besloot het kabinet 8,5 miljard uit te trekken om achterstanden in het onderwijs weg te werken. Inderdaad, jongeren hebben veel gemist en verdienen ondersteuning waar ze nodig hebben. Maar laten we niet in de valkuil stappen door steeds te benadrukken dat jongeren een achterstand hebben of een probleem zijn. We zouden ook wel wat vaker mogen zeggen dat juist jongeren ontzettend veel geleerd hebben in deze periode, namelijk omgaan met een crisis waarbij je geduldig, creatief en veerkrachtig moet zijn. Dat is een prestatie van de bovenste plank!

Een Afrikaanse collega zei eens tegen me: ‘Vandaag dansen wij als ouderen vóór in de kerk en we zeggen tegen de jongeren: morgen is het jullie beurt. Maar als we zo denken, dansen we morgen in hun afwezigheid.’

Mijn pleidooi nu: laten we als ouderen vooral oog hebben voor jongeren, hun stem serieus nemen en niet onderschatten welke prestaties zij vandaag leveren!

Column 24 februari 2021, Diane Palm, raadslid CU-SGP