Met een bak koffie in de hand kwamen de aanwezigen al snel los. Zo was een jonge man met GGZ-problematiek, duidelijk over de waarde van de voedselbank:  het eten dat je krijgt, de mensen die je ontmoet en de vrijwilligers die je spreekt. Hij kent de wereld van drugs en maakt zich zorgen over een kwetsbare vriendin. De mensen van de voedselbank mochten van hem wel wat strenger zijn in wie ze toelaten.

Een mooie groep vrouwen waarvan de meesten de Nederlandse taal niet geheel machtig waren, waren ook bereid te vertellen hoe waardevol zij de voedselbank vinden. Op Marina’s vraag wat zij misten kwam van één het antwoord: een basispakket. De voedselbank deelt uit van wat erover blijft van met name supermarkten. De basis ingrediënten zoals  suiker, olie, en meel zitten niet bij het aanbod. Een ander ‘gemis’, iets wat ze graag willen is: sporten voor deze migrantenvrouwen. Zij doen dit graag met vrouwen onder elkaar, maar Curves is toch echt te kostbaar voor deze groep.

Jan Brons vertelde als vanouds inspirerende verhalen en verbindt alles aan elkaar. Zijn enthousiasme over de bouw van ‘Tiny houses’ tot de hartelijk betrokkenheid voor mensen die klem zitten. Armoede, gebrek en psychische moeite; Jan en Ineke hebben oog voor de mensen in de samenleving die door wat voor een omstandigheden dan ook steun en aandacht nodig hebben. Samen met de vrijwilligers waarvan de meesten al heel lang trouwe gezichten zijn. Een van de bezoekers vertelde het zo: “Ik hou van deze mensen! Natuurlijk kom ik voor het eten, dat hebben mijn kinderen en ik nodig, maar dat zij mij zien dat doet me zo goed! Ik kom hier heel graag”. Samen waardevol, hoe helder kan het zijn?!